Over een mul zandpad en dicht langs het vliegveld bereikten we na 14 km de oude binnenstad.

Vanaf de Akmes Tilts (brug) hadden we een mooi overzicht.

Op het raadhuisplein staat het huis van het koopmansgilde (House of Blackheads). Erg mooi. Helaas is het een een kopie die in 1999 is opgeleverd.

Verder vele kerken waaronder de grootste Russisch Orthodoxe kathedraal in de Baltische staten. Met een korte broek mocht ik er niet naar binnen en foto's maken was al helemaal uit den boze.

En dan nog vele aardige straatjes, mooie parken, leuke terrasjes, lekkere koffie, koek, bier en soep!

Riga is met 700.000 inwoners veel groter dan Tallinn en Vilnius en dat ervaar je ook.

Rondom het oude centrum is er een mooi contrast met de de moderne bebouwing.

Jürmala, de badplaats van Riga was vandaag ons doel. Optimistisch vertrokken we op de fiets in westelijke richting. Helaas is men hier niet echt op fietsen ingesteld en lopen veel fietsroutes dood op nieuw aangelegde snelwegen. Na 10 km hebben we de moed opgegeven en zijn teruggegaan naar de camping.

Met de auto waren we in 15 minuten in Jürmala. Een eeuwen oude, kilometers lange, badplaats die hier en daar wat Russische littekens heeft opgelopen.

Er staan veelal houten woningen en  badhuizen

Als je echt bruin wilt worden (met een toch altijd laag hangende zon) moet je blijven staan op het strand. En dat doen sommigen dan ook.

Wij liepen kilometers lang het strand genoten van een lekker Lets biertje en het typische knoflookbrood wat een specialiteit is in de Baltische staten.

De boulevard zag er uit zoals in zoveel badplaatsen. Veel stalletjes en terrasjes. Helaas zat ik al mijn bier quotum toen we het volgende terrasje ontdekten.

Weer een dag met een verrassing!

Vannacht in Riga een hevig onweer gehad. Vanmorgen vertrokken naar het zuiden en eerst Jelgrava bezocht. Ooit is dit de hoofdstad van Letland geweest en daar hebben ze een mooi kasteel aan overgehouden. Nu zit de universiteit er in, maar een beetje onderhoud zou geen kwaad kunnen.

De auto en caravan hadden we voor een mooie Russisch orthodoxe kerk geparkeerd. Dat leek ons wel veilig en dat was het ook.

Toen naar Siauliai in Litouwen. De camping was weer moeilijk te vinden En bij het keren raakte ik een kantstoep. Er leek echter verder niets aan de hand.

Even later op de camping, waar wij aan de soep zaten, hoorden we ineens een hevig gesis en liep de caravan band leeg. Blijkbaar had het ventiel een tik gekregen en had die nu spontaan de geest gegeven.

Wiel er af gehaald en in de auto. Bij een benzinepomp spraken ze geen enkele vreemde taal. Even verderop bij een reparatiebedrijf spraken ze drie woorden engels en konden ze wel een band op pompen, maar geen ventiel vervangen. Ze wezen me echter een ander adres.

Daar spraken ze iets Duits en vertelde de man dat het voor mij een probleem was maar voor hem niet. In een paar minuten zette hij er een nieuw ventiel in voor omgerekend 3 euro.

Vandaag de Heuvel met Kruisen bezocht (Kryziu Kalnas).

In 1850 is iemand begonnen om op dit heuveltje een kruis te plaatsen. Vele anderen plaatsten er een kruis bij en zo is het gegroeid. In 1961 hebben de Sovjets geprobeerd om er een einde aan te maken. Ze waren niet succesvol. Naar schatting staan er nu zo'n 200.000 kruizen op dit heuveltje. Met busladingen komen  de veelal Katholieke bezoekers hier naar toe en brengen een eigen kruis of kopen er een ter plaatse. Ik schat dat er zeker 1000 kruizen per dag bijkomen.

Zeker nadat in 1993 de Paus er zelf een kruis heeft geplaatst is dit een uniek heiligdom geworden.

Nadat wij ook maar een kruisje er bij hebben gehangen zijn we de stad Siauliai gaan bekijken en hebben we genoten van heerlijk gebak (Omdat onze dochter, Wienke, jarig is) en later op een terrasje lekkere soep met een biertje erbij.

Vandaag is het een regendag. Hoewel Siauliai een redelijk kleine stad is hebben ze wel 15 musea!

Ons eerste bezoek was aan het spoorwegmuseum. Dat bestond helaas niet meer.

Toen het Venclauski museum. Een advocaat die een enorme verzameling porselein en schilderijen zou hebben nagelaten. Dit bleek echter alleen geopend als er exposities waren.

Toen het Radio en TV museum. Voor twee Litas (60 eurocent) kwamen we in soort woonkamer die volgepropt was met oude radio's en televisies.

Aan de overkant hadden ze bij KavaKuki wel lekkere koffie en koek.

Daarna hebben we onze ogen uitgekeken op de overdekte markt (Turgus). Vooral de bloemenmarkt, waar de grafstukken blijkbaar op voorraad worden gemaakt was heel bijzonder.

En als laatste het fietsen museum. In Siauliai maken ze al sinds 1948 fietsen, als enige in de Baltische staten. Na twee flinke woonkamers met fietsen stonden we ook daar al snel weer buiten.

De weersvoorspelling voor de komende dagen is niet veel beter als vandaag. Toch gaan we morgen weer verder. Naar het Žemaitija National Park. Of daar een camping is, en of ze daar WiFi hebben is onduidelijk. Het kan dus zijn dat de site een paar dagen niet kunnen bijwerken.

100 km westelijk van Siauliai zijn we nu in het Nationaal park  Žemaitija. Er zijn verschillende natuurcampings voor tentjes maar op het bureau hebben ze ons verzekerd dat we er ook met een caravan mogen staan. Elektrisch en WiFi is er echter niet. Water en een Douche ook niet. Wel een heel groot en mooi meer.

Eerst hebben we een natuurwandeling gemaakt (Seires Gamtos Tako) door een heuvelig/moeras gebied. Het staat er vol met wilde aardbeien en bosbessen. De Witte Zee Adelaar zou hier moeten nestelen maar die liet zich niet zien.

Met de auto zijn we daarna naar Zemaiciu Kalvaria gereden. een bedevaartsoort waar een prachtige kerk staat en vele kapelletjes.

Naast ons stonden een aantal jongeren met tentjes en een auto. Er kwamen nog meer jongeren bij, de deuren van de auto gingen open en de geluidsinstallatie werd aangezet. Perfect geluid en hij kon heel hard! De muziek viel best mee maar het volume..... En dat ging door tot na middernacht. Vragen of het zachter kon resulteerde in 10 minuten rust. Maar vanzelf? ging het steeds weer harder.

Vanmorgen vroeg besloten we om te kijken of er andere rustige campings langs het meer zouden zijn. Op de fiets zijn we het meer rond gegaan (25 km). De meeste campings hoorde je al van verre en zag de rook want ook het ontbijt komt van de barbecue. Op alle campings stond dus wel zo'n speciale auto met een enorme geluidsinstallatie. Blijkbaar kan men niet zonder. Ook niet in een nationaal park waar je de natuur zou moeten respecteren! De Litouwers denken daar dus anders over.

We stonden dus op een natuurcamping in een Nationaal Park. Een mooie plek en met uitzicht op het meer. en allemaal aangelegd met steun van de EU!

 In het begin van de avond komt er een mannetje van de gemeente kaartjes verkopen. Voor 6 Lt pp en 7 Lt voor de auto mogen we er 24 uur staan. Omgerekend 6 Euro.

Voor ons stond een hele Litouwse familie die een familie weekend hadden. De mannen hadden een vuur en waren in een grote kookpot wat aan het brouwen. Spontaan kwamen ze ons ook een bord vissoep (karper) brengen. Heerlijk.

Wij besloten om elders de rust op te zoeken. Verder naar het westen en langs de kust naar het noorden, Letland weer in, ligt ook een Natuurpark: Papes dabas parks. En met een echte camping!

Je moet er wel met caravan en al 10 km voor hobbelen over een zandpad. Enig herstelwerk aan de caravan was dan ook weer nodig. En de Letse PTT wil hier geen kabel aanleggen dus internet is er voorlopig niet bij.

Wel een lekkere wind en een prachtige Zee.

Bij de bar kun je ook wat eten. Een beetje ongezellig en binnen het half uur stonden we  weer buiten. Maar de soep en de goulash waren best goed.

Heerlijk rustig geslapen!

Een fietstochtje gemaakt door het natuurpark en naar het dichtstbijzijnde dorp (9 km) Rucava.

Eerst het open lucht museumpje bezocht. Daar kregen we een privé rondleiding door de oude visserswoning en smidse. Erg interessant.

In Rucava de kerk en de bron Leju Svetavots (geneeskrachtig water) bezocht. Een man (Janis Pukis)haalde ons over om zijn museum met oude muziekinstrumenten te bezoeken. Een heel uitgebreide en wonderlijke verzameling. Hij speelde ook overal op! In een mengelmoes van Russisch en Duits vertelde hij hele verhalen.

En verder genieten bij de caravan!

Morgen gaan we Liepaja bekijken (en inkopen doen) en hopelijk kunnen we daar internetten. Daarna nog een dagje zonnen en dan verplaatsen we ons naar de eindbestemming Klaipeda.

Een aardige stad maar zo hebben we er al vele gezien! Mooie kerken, oude houten huizen, mooie Jugendstil gebouwen en een overdekte markt.

Iets noordelijk van het centrum ligt de wijk Karosta. Dit is de oude marine haven van de Russen. Gebouwd vanaf 1893 door Tsaar alexander III. Een stad in de stad die echter gesloten was voor burgers.

De stad had alles zelf. Een eigen watervoorziening, watertoren, Scholen, kerken enz...

Later vestigden de Russen er ook een onderzeeboothaven.

Gezien de hoeveelheid Oostblokflats moet het er  volgepropt zijn met Russen. Sommigen wonen nu nog in deze troosteloze wijk.

En midden in dit troosteloze gebeuren een prachtige Kathedraal die gerestaureerd wordt.

Jammer dat een grote manege uit 1903 aan zijn lot wordt overgelaten.

Een rustige en vooral zonnige dag!

Eerst wat hout gehakt, daarna een fietstochtje door het natuurpark. Wel mooi maar de wegen zijn heel erg mul en niet te berijden met de fiets.

De dag afgesloten bij een gezellig vuurtje.